Janusz L. Wiśniewski – Bikini

Sięgnąłem dwa dni temu po nową książkę Janusza Wiśniewskiego – Bikini. Dziś żałuję, że już się skończyła.

Jeżeli ktoś czytał to co do tej pory napisał autor – Samotność w Sieci, Molekuły emocji lub jego opowiadania – to zaskoczony treścią nie będzie. Jak wcześniejsze i ta książka jest o kobietach, mężczyznach, uczuciach, pożądaniu, o skomplikowanym życiu. Jak poprzednie jest trochę namolnie dydaktyczna. Jak poprzednie momentami wydaje się pisana przez kobietę :). Jak poprzednie mądra, dobra i świetnie napisana.

To co było w niej dla mnie nowego, to jej rozmach, tło historyczne. Ta książka jest większa. W odróżnieniu od poprzednich nie skupia się wyłącznie na pojedynczych ludziach, na ich konkretnych losach. Pokazując namiętności pokazuje także historię, mówi o polityce, o polityce wojennej.

Ja tą książkę szczerze polecam. Tym którzy chcą poznać i trochę lepiej zrozumieć ludzi i siebie. Polecam ją tym którzy lubią zauważać względność sytuacji – to że nasz punkt widzenia zależy od naszego punktu siedzenia. A patrioci docenią to, że w każdym niemal narodzie co drugi bohater książki ma polskich przodków :), a także to że Polacy tworzą, fundują, że istnieją w świecie dzieła będące silnie związane z Polską. Zadowoleni będą poszukiwacze ciekawostek, historyjek do opowiedzenia. Książka spodoba się też tym którzy lubią erotyzm, nie do końca wiem jak go określić. Delikatnie napisany, a jednocześnie taki że jestem przekonany, że można rozbudzić kobietę cytując tylko fragmenty tej książki :).

Kto nie powinien czytać Bikini? Nie wiem czy ktoś nie powinien. Wiem, że osoby delikatne, nie znoszące przemocy mogą nie dać rady jej przeczytać. Ta książka jest pełnym okrucieństwa, przemocy wołaniem o bycie człowiekiem.

A co Wy o niej sądzicie?

Czytaj także :

• Enrique Moriel – Miasto Poza Czasem (1)
• Andrzej Pilipiuk – Rzeźnik Drzew (1)
• Monika Szwaja – Klub mało używanych dziewic (1)